Tilmant weg met forse beloning

Het Parool meldt dat het vertrek van Michel Tilmant volgens de officiële verklaring samenhangt met 'de buitengewone ontwikkelingen in de laatste paar maanden en zijn persoonlijke conditie'. Volgens de NOS is Tilmant gevraagd op te stappen.

Naast zijn beloning over de afgelopen jaren van zo'n slordige vijf miljoen euro per jaar, ontvangt de heer Tilmant ook nog een afscheidsbonus van 1,3 miljoen euro en blijft hij aan als 'adviseur'. Dat adviseurschap zal ongetwijfeld betaald zijn en is in feite een verkapte uitgesmeerde afscheidsbonusuitbetaling.

Gefaald
Bestuurders op dit niveau, en zo ook Tilmant, worden betaald om o.a. goed risicomanagement uit te voeren. Tilmant heeft daarin gefaald. Er zijn ook andere bestuurders, zoals Bert Heemskerk van de Rabobank, die niet hebben gefaald. Het snijdt dus geen enkel hout dat Tilmant vindt dat hij geen blaam treft omdat "het concern (lees: hijzelf) hoogstens verrast werd door snelheid waarmee de kredietcrisis zich voltrok".

Vrijwel iedereen met enig financieel inzicht weet dat het geen enkel probleem is voor het bestuur van een bank of verzekeraar om, onder de 'garantie' van specialistische onderzoeken, gedurende een aantal jaren excessieve rendementen te laten zien. Rendementen, die in feite alleen een optie zijn op negatieve resultaten in de toekomst.

Bestuurders zouden dan ook niet alleen beloond (afgerekend) moeten worden op rendement en omzet, maar primair op soliditeit, solvabiliteit (voldoende voorzieningen), lange termijn performance en klant-, share- en stakeholder-tevredenheid.

Afscheidsbonussen
Gewone werknemers die aanwijsbaar disfunctioneren, krijgen geen kantonrechterregelingen mee. Waarom bestuurders wel?

Ook regelingen die vooraf met bestuurders zijn overeengekomen vormen geen enkel argument en zijn herroepbaar op het moment van aanwijsbaar disfunctioneren.

Als bij ING een meer risicomijdend beleid was gevoerd, waren de winsten en dus ook de bestuursbonussen in de afgelopen jaren veel minder geweest en had ING geen overheidssteun nodig gehad. Er is dus zelfs alle reden om uitgekeerde bonussen alsnog achteraf terug te vorderen.

Werknemers op de vloer worden ontslagen en voelen dat direct in hun portemonnee, bestuurders voelen geen enkele financiële pijn en krijgen zelfs nog geld toe. Mijnheer Tilmant krijgt van iedere Nederlander nog even € 0,10 als beloning voor de goede prestatie.

Bestuurscrisis
Niet alleen Tilmant, maar het gehele ING bestuur hebben gefaald. Net als bij een operatie waarbij kanker wordt geconstateerd, moet er nu eigenlijk diep gesneden worden.
Het gevoerde beleid, de risicovolle manier van denken en het onvermogen of blindheid van de organisatie om tijdig problemen en risico's te herkennen en herstelmaatregelen te treffen, is niet alleen verankerd in de positie van de voorzitter, maar in het gehele bestuur en grote delen van de organisatie. In zo'n geval niet het gehele bestuur naar huis sturen, is hetzelfde als in een schaal met rotte appelen alleen de grootste rotte appel er uit te halen en denken dat het dan wel vanzelf wel goed komt.

Een manier van denken verander je niet door alleen maar de voorzitter te vervangen. Dit is een verkeerd signaal aan de organisatie, klanten en aandeelhouders.