Gedwongen korting bij Pensioenfonds Zorg en Welzijn

Vandaag werd bekend dat het PensioenFonds Zorg en Welzijn (PFZW) zijn crisisplan heeft gepresenteerd.
Als de omstandigheden niet veranderen MOET het pensioenfonds gaan korten. In eerste instantie zo'n 10%.....

Directeur Peter Borgdorff is duidelijk niet gelukkig met deze door de politiek opgelegde kortingsplicht.

Korting nu, niet verstandig
Voor iedereen met Mavo-II is het eenvoudig om vast te stellen dat een korting van 10% op dit moment helemaal niet noodzakelijk is.

Rekent u even mee:

• Uit het jaarverslag van PFZW 2009 (blz. 86) blijkt dat de pensioenvoorziening globaal zo'n € 80 miljard bedraagt
• In hetzelfde verslag (blz. 87) kunt u lezen dat de jaarlijkse pensioenuitkering circa € 2,4 miljard bedraagt
• Stel dat PFZW nu niet 10% kort, maar pas over twee jaar, dan 'moet PFZW over twee jaar  dus een extra korting toepassen ter grootte van de de 'teveelbetaalde' uitkeringen over die periode van twee jaar. Dat is een bedrag van € 0,48 miljard (=10% x 2,4 mlrd x 2).
• Over twee jaar zou PFZW dus 0,6% (= 100% x 0,48/80) extra moeten korten in overigens gelijke omstandigheden. 
• Conclusie: gegeven het geringe verschil tussen 10% korting 'nu' (2011) of een korting 'na twee jaar' (2013) van 10,6% kan PFZW de komende twee jaar maar beter besteden aan het ontwikkelen van een nieuw duurzaam beleid dat de huidige nominale pensioenen zoveel als mogelijk veilig stelt, dan nu overhaast en met alle rompslomp van dien een korting invoeren van 10% die naar alle waarschijnlijkheid de komenden jaren ook nog gaat zwabberen. 

Alternatieven
Ook is vreemd dat er geen andere alternatieven dan directe korting worden voorgesteld. Een paar simpele alternatieven:

• Wellicht prefereren sociale partners een goed en zeker nominaal pensioen wel boven een gekort reëel pensioen (waarvan de indexatie bovendien niet eens gegarandeerd is). Probleem opgelost!
  
• Het is vreemd. Bij een dekkingsgraad van 140% wordt keurig 2% of 3% indexatie gegeven, maar in het geval van 90% dekkingsgraad wordt niet gematigd negatief geïndexeerd, maar eenmalig direct en volledig 10% (100%-90%) gekort. Dat is inconsistent! Waarom wordt er niet een 'resultaatindexatiebeleid' ontwikkeld, waarbij in goede tijden geïndexeerd wordt met de loonindex en in slechte tijden met een negatieve index ter grootte van bijvoorbeeld 1/10 of 1/15 van het dekkingstekort???? Probleem opgelost!

Hoe dan ook : korten is momenteel volstrekt overbodig en onverstandig. De pensioensector heeft tijd nodig om duurzame beleidsinstrumenten te ontwikkelen die ons pensioen zoveel als mogelijk beschermen. Die tijd hebben we, laten we die dan ook gebruiken.

Gerelateerde links:
- Jaarverslag PFZW 2009
-  Crisisplan PFZW (Telegraaf)

Het syndroom van Maak!

Deze keer geen eigen werk, maar een 'vergeten' formidabele column van prof. dr. René Tissen (Nyenrode Business Universiteit) zoals gepubliceerd door Eiffel in 2006, maar nog steeds actueel.

Column van prof. dr. René Tissen

Nyenrode Business Universiteit 

Het syndroom van Maak!

Ieder geeft op eigen wijze invulling aan zijn of haar leven. Niet iedereen is even actief. Sommigen willen nu eenmaal meer bereiken dan anderen, maar met zijn allen zijn wij druk doende om er wat van te maken. Ik ken in ieder geval niemand die ’s morgens naar zijn werk gaat met de bedoeling om er een zooitje van te maken. Zelfs president Bush niet. Sterker nog, de meeste mensen hebben het liefst hun tuintje goed op orde. ‘Maak af waar je aan begonnen bent’, ‘Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen’, enzovoort. Het rijtje kan naar believen worden uitgebreid. Niets doen, vinden wij meestal eng. Iedereen klaagt weliswaar over te weinig tijd en over stress, maar o wee als we van het een – tijd - teveel hebben en het ander te weinig -stress. Dan slaat de grote leegte toe… 

Wat vroeger gewoon was, namelijk tijd en ruimte om niets te doen, terwijl er toch altijd wel wat te doen was, wordt tegenwoordig als een luxe gezien. Het is een luxe die slechts een welgestelde enkeling zich kan veroorloven. Die zijn dan ook volgens ons stuk voor stuk ongelukkig, maar hebben een mooie manier gevonden om dat te verbloemen. De dreiging van leegte heeft ook tot gevolg dat wij niet meer in staat zijn om dingen te laten ontstaan. Wij kunnen niet meer loslaten en afwachten totdat iets – als het ware vanzelf- tot resultaat komt. Wij moeten er ons bijna dwangmatig mee bemoeien, want stel je voor dat het allemaal anders uitpakt dan ons voor ogen staat. 

Was het nog niet zo lang geleden heel gewoon om zaken op hun beloop te laten - ‘het komt wel goed’ - , tegenwoordig is dat ondenkbaar. Al was het alleen maar om redenen van (formele) aansprakelijkheid. Bij het geringste foutje word je genadeloos afgerekend. Vertrouwen heeft plaatsgemaakt voor wantrouwen. Het maakbaarheidsdenken heeft overtuigend gewonnen van het ontstaanbaarheidsdenken. Met als gevolg dat wij alleen nog maar in resultaten kunnen denken en niet in de context waarbinnen die resultaten moeten c.q. kunnen worden bereikt. Het één hoeft weliswaar het ander niet uit te sluiten, maar wij kijken liever naar een deel van de werkelijkheid - het resultaat - dan naar de gehele realiteit van verwarrende en tegenstrijdige inzichten, opvattingen en ontwikkelingen - de context. En daar zit ‘em de kneep. 

Wij zijn doelgerichte pragmatici geworden die ons oog uitsluitend op de eindstreep hebben gericht, zonder dat wij het belang en de waarde inzien van de juiste randvoorwaarden en condities. De condities moeten zich maar schikken naar hetgeen ons voor ogen staat. En als de werkelijkheid zich ineens niet aan onze doelen aanpast, dan ontkennen wij die werkelijkheid het liefst of leggen wij de schuld bij een ander. Het leven als een allesoverheersende militaire marsroute dringt zich op. Vooral voor managers is deze werkelijkheid dagelijkse realiteit geworden. Zij behoren tot de uitverkorenen die hoe dan ook resultaten moeten bereiken, want aan hen hebben wij ons lot verbonden. De eerste CEO die het in zijn hoofd haalt om het maakbaarheidsdenken ook maar enigszins te nuanceren wordt snel en doelgericht uit zijn of haar functie verwijderd. Het ‘van de beurs’ halen van een onderneming wordt vanuit dit perspectief gezien, met grote argwaan bekeken. Want we wijten dat aan een gebrek aan ambitie. We verwijten hen dat zelfs. De andere kant willen we niet horen. 

Ambitie is het toverwoord voor hedendaags succes geworden, niet de omgeving waarbinnen die ambitie – het elixer - gerealiseerd kan en moet worden. Dat is voor softies. Daarom gaan managers ook altijd voor de harde innovatie, als ze al voor innovatie gaan, en niet voor zachte innovatie. Want harde innovatie draagt in ieder geval de illusie van maakbaarheid in zich en dat is beter dan de vage belofte van sociale innovatie. Sociale innovatie laten we liever over aan de politiek, want daar zijn per slot van rekening politici voor, nietwaar? Gemakshalve vergeten we dan maar even dat diezelfde politici ook managers zijn geworden en ook de maakbaarheidsgedachte tot afgod hebben verheven. De ene politicus na de andere rolt over ons heen met nieuwe initiatieven om Nederland snel en doelgericht op orde te krijgen. Van enige vrijheid - van enige ontstaanbaarheid - is in dit land allang geen sprake meer. Niets mag meer aan het toeval worden overgelaten, niets mag meer voor een verrassing zorgen. Want de kiezers rekenen je er keihard op af en dat kan aftreden betekenen. 

Maar ja, door dat maakbaarheidsdenken is sociale innovatie feitelijk onmogelijk geworden. Want die gedijt alleen in een cultuur van sociale cohesie, en dat is een cultuur van mensen in organisaties en in landen die weten én aanvoelen waarom zij een menselijk geheel met elkaar (willen) vormen. Die weten wat hen onderling (ver-bindt en die weten dat er maar twee criteria zijn voor écht succes: begrip en vertrouwen. En die daarom ook weten dat resultaten alleen bereikt kunnen worden in - en met behulp van - de juiste (sociale) randvoorwaarden en condities. Jammer is alleen dat die zich nou net niet resultaatgericht laten afdwingen. Daarvoor moet gezaaid worden, zonder dat de oogst op voorhand vaststaat en zonder dat de oplossing ligt in het kopen van zaaigoed.

 
Het syndroom van Maak! heeft ervoor gezorgd dat we geen weg meer uit deze impasse weten te vinden. Ons denken staat het niet meer toe en daarmee zijn we op een doodlopende weg gekomen. Wij zijn in weerwil van de bedoelingen eigenlijk een beetje totalitair geworden en dat is beangstigend. Is er nog hoop? Jazeker, maar niet langs enkelvoudige, voor de hand liggende weg. Met ‘simpeldenken’ komen we er niet. Wel langs onorthodoxe weg en die is soms verrassend. 

 
De oplossing ligt in de vergrijzing. Daar ligt dus niet - zoals vele boze tongen beweren - het probleem. Nederland wordt ouder en dat is onze redding, niet onze ondergang. Want op latere leeftijd, zo rond de vijftig, beginnen we – gelukkig maar - de relativiteit der dingen in te zien. We beginnen (meer) waarde te hechten aan de juiste sociale condities en randvoorwaarden. Individualiteit maakt plaats voor gemeenschapszin. Zelfs de meest individualistische diehard krijgt op latere leeftijd sociale behoeftes. De openheid van denken (aan en over anderen) die dat veelal met zich meebrengt, biedt een mooie, maar nog onontgonnen kans op toekomstige welvaart. Mooier kunnen wij het ons niet wensen. Want we geven er jongeren een krachtige basis mee, een basis die het hen mogelijk maakt om hun weg in deze wereld te kunnen vinden, zonder dat ze bang hoeven te zijn voor het ravijn van de leegte. Het biedt hen een springplank om resultaatgericht te kunnen werken en om hun eigen stempel op arbeid en op de samenleving te kunnen drukken. Voor ouderen is het een mooie klus om resultaat te kunnen bereiken. Voor het nageslacht en niet voor henzelf.

Bron

Andere columns van René Tissen:
- Organisaties of organiseringen, sociaal innoveren in de praktijk 
- Kredietcrisis tast sociale binding aan

Rabobank Brand

Bij de Rabobank staat uw geld gelukkig veilig:

Rabobank 1976

Alhoewel?

Rabobank 2010

Gelukkig is de brand weer onder controle. En ook al was het gebouw geheel afgebrand:  U geld blijkt en blijft veilig bij de Rabobank !

Oliedomme Ramp

BP faalt, Obama faalt. Een van de grootste natuurrampen voltrekt zich in de Golf van Mexico en niemand doet wat substantieels. Noodplannen werken niet. Aan plannen B of C is niet gedacht. Geleerden zijn het nog steeds niet eens over de omvang van de zich nog steeds verder ontwikkelende olieramp. Omdat we het niet eens zij over de omvang en we er niets aan kunnen doen, doen we (hier in Europa) maar net of de ramp niet bestaat.

Obama
Excuses aanbieden helpt niet. Obama moet om deze oliedomme ramp te stoppen, naar nieuwe machtsmiddelen grijpen en als overheid de regie en aanpak overnemen van de TOP van BP. BP heeft bewezen de situatie voortdurend te onderschatten en niet aan te kunnen. BP is, gezien de lopende en nog komende schadeclaims, toch al feitelijk failliet.

BP Bankrupt

Argumentatie

Obama moet ingrijpen omdat de belangen van Amerika (en de wereld) niet volledig worden gediend door BP. De strategie bij BP is primair om niet failliet te gaan (te overleven) en daarbinnen, secundair om de ramp te bestrijden. het belang van de wereld en Amerika ligt omgekeerd!


Mr. Obama PLEASE STOP TALKING, ACT !


- Obama over olieramp: “Ik had het mis”
- Obama haalt uit naar BP-top 
- Obama wist al van dag één hoe erg olielek was

Einde Oefening Zalm

De heer Zalm, CEO ABN Amro Groep, noemde op 28 mei 2010 de terugbetaling van 30 miljard aan de nederlandse Staat (Lees: belasingbetaler, U dus) voor BNN Nieuwsradio

Moeilijk Haalbaar

Riool Management

Het past natuurlijk in het geheel niet dat de heer Zalm dergelijke mededelingen via de pers doet, dat is Riool Management. De heer Zalm zou, mocht hij er echt zo overdenken, contact moeten opnemen met zijn baas en aandeelhouder, de Nederlandse Staat (in dit geval de heer Jan Kees de Jager, demissionair Minister van Financiën) en zijn ontslag indienen omdat hij een aangenomen opdracht blijkbaar nu niet kan uitvoeren. Jan Kees de Jager zou dan vervolgens kunnen bepalen of hij dat ontslag aanvaart of niet. Neemt hij het ontslag niet aan dan moet de heer de Jager de Tweede kamer en het gehele Nederlandse volk meedelen dat de gehele bezuinigingsoperatie van dertig miljard, waar Nederland zich nu voor opmaakt, verdubbeld moet worden en iedere Nederlander de komende tijd de rekening mag betalen (zo´n kleine vijfduizend euro per belastingbetaler).

De Jager faalt
Nu Zalm de zaak over de publieke tribune speelt, gaat ook De Jager de fout in door te laten weten dat `het streven moet zijn dat al het geld terugkomt. Het is aan Gerrit Zalm om zich daarvoor in te spannen". De Jager kiest dus voor het publiek debat in plaats van om de zaken voor Nederland adequaat te regelen. Mogelijk doet hij dit in de veronderstelling dat dit onderwerp dan in de verkiezingskoorts wel zal verdampen.
De Jager kan eigenlijk maar één ding doen met een CEO die in het publiek vertelt dat hij zijn targets niet gaat halen..... `Einde Oefening` heet dat in Defensie termen.

De Tweede Kamer faalt
Ook de Tweede Kamer lijkt in alle verkiezingsdrukte geen oog meer te hebben voor wat er werkelijk aan de hand is in Nederland. Middels één simpele mededeling zijn we ineens 30 miljard armer en iedereen gaat door alsof er niets aan de hand is. ONBGRIJPELIJK! De enige die nog iets probeert is de heer Pechtold, die voorzichtig om opheldering heeft gevraagd over de sombere inschatting van Zalm. Kan het eufemistischer?

Stemmen wordt moeilijk op 9 juni.......

ING voor € 41 miljard in Spanje

Dat het niet helemaal goed ging met ING na de fusie met de Postbank, wisten we..

Nu blijkt dat ING € 41,3 miljard, het meeste van alle Europese banken, in Spanje heeft belegd. Die € 41,3 miljard is meer dan het hele eigen vermogen van ING.
Hoezo : Goed Risico Management?

Lees meer op :Spanish Risk Management



ING, Succes!

Politici moeten hun mond houden

Volgens hoogleraar Sylvester Eijffinger van de Universiteit van Tilburg:

• Kunnen politici de (financiële) markten niet sturen
• hebben we in Europa altijd een crisis nodig voor een verandering

Kijk naar het video-interview met Mejudice, het discussieplatform voor economen.

Ijslandse Vulkaan Aswolk Kaart

Een Ijslands vulkaantje spuwt wat as uit. Het vliegverkeer in Europa ligt lam. Voortdurend iedereen in verwarring over wanneer we weer wel of niet kunnen vliegen.
Met behulp van de eenvoudige gif plaatjes van de Universiteit van Keulen, kun je vrij nauwkeurig en simpel vaststellen 'waar' de aswolk zich 'wanneer' en op 'welke hoogte' zich bevindt. Vervolgens kun je met normaal boerenverstand zelf vaststellen of en wanneer je weer kunt vliegen.

In plaats van eenvoudige communicatie wordt er door de luchtvaartdiensten helaas gekozen voor een wirwar van (communicatie)experts die de reizigers maar twee dingen vertellen: "Helaas vliegen we niet en we weten ook niet wanneer." Proficiat!

Onderstaand situatie op 3km hoogte, voor ander hoogtes en langere prognose: zie de UVK.

Veel succes!

Geschiedenis

Prognose

Link: Universiteit van Keulen

Job Cohen Premier

Stemmen op 9 juni wordt er niet gemakkelijker op....

Denkt u vooral nog even na voor u op een partij stemt die een minister president levert die schat dat de staatsschuld € 200.000 per inwoner is.....

Oordeel zelf over het idee of Job Cohen een goede minister president zou zijn, n.a.v. onderstaand interview (Nova april 2010):

Launch in external player

Of kijk wat Job Cohen bereikt heeft in zijn indrukwekkende carrière en wat hij daar zelf over zegt: Iedereen telt mee! (en dat is hard nodig).



Mijnheer Job Cohen is een man met een onmiskenbaar charisma. Hij heeft uitstraling, goede intenties en veel bestuurlijke ervaring.

Maar net als met andere 'sollicitanten': wat moet je met iemand met allemaal negens op zijn rapport en een 1 voor economie?

Job Cohen, Iedereen telt mee

Een zeker economisch inzicht en een minimaal een gevoel voor economisch financiële verhoudingen, zijn noodzakelijke eisen die je aan een minister president moet stellen.
Helaas heeft de gerespecteerde heer Cohen die niet.....

ABP Stuurloos

In het ABP persbericht van 12 mei 2010 krijgt ABP-vice-voorzitter Xander den Uyl voor het eerst de gelegenheid van het Bestuur om in de pers duidelijkheid te scheppen over de deskundigheid van het ABP-Bestuur. Getuige onderstaand excerpt van het voornoemde persbericht:

Excerpt Persbericht ABP Mei 2010
Ondanks een record vermogen (220 miljard euro) en goede rendementen (6%) in de eerste vier maanden van 2010 blijft ABP in dekkingstekort, dat wil zeggen dat de dekkingsgraad onder de vereiste 105% blijft. Eind april 2010 bedraagt de dekkingsgraad 102%.

Vice-voorzitter Xander den Uyl: “ Het is een vreemde gewaarwording, nog nooit was het vermogen van ABP zo groot en desondanks groeit de dekkingsgraad niet mee. Dat ligt vooral aan de historisch lage rente en meer in het algemeen aan het onzekere financiële klimaat. Dat baart het ABP bestuur zorgen.”

Laten we even een korte analyse maken van bovenstaand bericht:

1. "Vreemde gewaarwording"

Uit de woorden "vreemde gewaarwording" kunnen we niet anders dan de conclusie trekken dat de ontwikkeling als een soort van verrassing komt voor het bestuur. Blijkbaar hapert het aan een goede dialoog tussen de risicomanagers, actuarissen en accountants enerzijds en het bestuur anderzijds.

Los daarvan is het bestuur dus - gezien haar uitingen - onvoldoende bekend met de financiële sturingsprincipes van een pensioenfonds. Voor zover het fonds daar wel mee bekend is, is zij onvoldoende in staat om tegenwicht of tegenspel te geven aan allerlei krachten in de organisatie die uiteindelijk zouden moeten leiden tot het doel waarvoor het ABP pensioenfondsbestuur er zit: de pensioenrechten van de deelnemers op zowel korte als lange termijn zekerstellen.

Ronduit verontrustend is het dat het ABP bestuur niet begrijpt wat het verschil is tussen rendement 'nu' en rendement 'morgen'.

Als bewijs hoeven we alleen maar te kijken naar de reclamecampagne van APG, de vermogensbeheerder van ABP, die als motto de volgende onsterfelijke 'pay-off' heeft:

Tomorrow = Today

Wij allen, maar ook de toezichthouder, hadden dus kunnen weten dat een pensioenbestuur dat niet weet 'hoe laat het is' en dat 'morgen' met 'nu' verwart, in grote problemen zou gaan komen.

Daar hoef je dus geen 10 jaar voor gestudeerd te hebben, financieel expert, actuaris of beleggingsdeskundige voor te zijn.... Een gewoon 'boerenverstand' voldoet.

Olietanker analogie
De (vice) voorzitter van een pensioenfondsbestuur heeft de verantwoordelijkheid om, net als de kapitein van een grote olietanker op de ijszee, het pensioenschip (met aan boord haar deelnemers) veilig in de volgende haven te brengen.

Daarbij moet hij zowel sturen op het langetermijndoel om het schip in de haven te krijgen (lees: de (reële) dekkingsgraad op de lange termijn boven de 105% te houden) als ook om op korte termijn niet tegen ijsbergen op te varen (lees: het pensioenfonds moet op korte termijn aan haar liquiditeitsverplichtingen, met name de pensioenuitkeringen, kunnen voldoen).

Ergo, wat een pensioenfonds op korte termijn voor rendement haalt is volstrekt onbelangrijk en niet relevant om te communiceren! Het strooit alleen maar zand in de ogen van de pensioengerechtigden en de deelnemers van het fonds. Op korte termijn speelt alleen dat het fonds voldoende liquide moet zijn om aan haar uitkeringsverplichtingen te kunnen voldoen.

Alle energie en verantwoording van het bestuur moeten zich dus richten op twee thema's:

1. Reële en/of Nominale Indexatiegraad op lange termijn en 
2. Liquiditeit op korte termijn

2. " 'Het' ligt vooral aan de historisch lage rente en het onzekere financiële klimaat"

Blijkbaar 'ligt het' aan de omstandigheden en niet aan het bestuur van het ABP. Dat lijkt toch echt op de omgekeerde wereld. Het ABP bestuur draagt als enige de verantwoordelijkheid om de (toekomstige) omstandigheden volgens de principes van goed bestuur 'in control' te brengen. Dat dient het bestuur op basis van voorzichtigheid en deskundigheid te doen. Als het Bestuur daarin faalt, rest er slechts één oplossing..... Opstappen.

Principes voor goed pensioenfondsbestuur
De principes voor goed pensioenfondsbestuur zijn overigens eind 2005 door DNB gepubliceerd een notitie, getiteld:

 (Principes) Goed Pensioenfondsbestuur  

Blijkbaar (?) zijn er sinds 2005 geen ontwikkelingen meer geweest die aanleiding zouden zijn geweest om de 2005 notitie op onderdelen aan te passen.

Prudentie, Voorzichtigheid
Ondanks alle goede bedoelingen, gaat de notitie niet in op de genoemde elementaire begrippen als 'Prudentie' en/of 'Voorzichtigheid'. Nog sterker: deze woorden komen niet eens voor in de Principes voor Goed Pensioenfondsbestuur.

Deskundigheid
Ook op het gebied van deskundigheid wordt de plank volledig misgeslagen, blijkens het volgende citaat:
"Om  deze  toezichthoudende  taak  goed  te  kunnen  vervullen  is  een  zekere  mate  van  deskundigheid  en bestuurlijke  ervaring  vereist." 

Hoe groot kan een understatement zijn? Het mag duidelijk zijn, om een pensioenfonds goed te besturen, is niet een zeker mate van deskundigheid vereist, maar een hoge mate van deskundigheid. Het is de taak van DNB deze deskundigheidseisen expliciet te formuleren inzake de bestuursfuncties bij pensioenfondsen en andere financiële instellingen.

Het is raar, maar aan een kapitein op zee worden krachtens de Nederlandse wet meer en diepgaandere deskundigheidseisen gesteld dan aan de bestuurder van een pensioenfonds. Volstrekt onbegrijpelijk

Het zoeken van een nieuwe ABP Voorzitter als kapitein op de Pensioen-Olietanker heeft daarom alleen zin als ook de eerste stuurman en de andere scheepsofficieren aan expliciet nader te formuleren DNB-eisen moeten gaan voldoen.

Conclusie: Er zal niet alleen gezocht moeten worden naar een nieuwe ABP Voorzitter, maar naar een compleet nieuw bestuur!

Beleggingsrendement
Last but not least gaat ook inhoudelijk het argument van de lage rente en het onzekere financiële klimaat niet op. Als ABP goed gematcht en grotendeels risicovrij belegd, maakt het niet uit of het rendement 'laag' is en/of het 'financiële klimaat' (wat een prietpraat) onzeker. Wat wel uitmaakt is welk rendement het fonds op lange termijn kan behalen. Een juist dat rendement ziet er bedroevend uit....

De afgelopen 17 jaar heeft het ABP, met alle deskundigheid die zij in huis heeft en investeringen in de meest geavanceerde beleggingsproducten, niet meer dan 6,72% aan gemiddeld rendement behaald. Dat is minder dan de 6,91% die - zonder al die expertise - behaald zou zijn door gewoon met minder risico te beleggen in 10 jaars Europese Staatsleningen.

3. "Dat baart het ABP Bestuur zorgen"

Helaas..., een bestuur moet zorgen voor haar deelnemers en zich geen 'zorgen maken'.

Een gepensioneerde of deelnemer heeft helemaal niets aan een bestuur dat zich zorgen maakt en er bij voortduring blijk van geeft de situatie niet onder controle te krijgen.

Helpt het u als de kapitein van uw cruiseschip of uw automonteur zich zorgen maakt?

Terwijl iedereen zich zorgen maakt, staat uw pensioen kou te vatten. Kan er iemand de deur dicht doen in plaats van zich zorgen te maken?

Tenslotte.....

Het is duidelijk, het ABP bestuur is zowel machteloos als stuurloos en heeft de toekomst te rooskleurig ingeschat:
we leven langer, we maken minder rendement dan we dachten en we kunnen niet veel meer aan pensioenpremie betalen dan de 20% die we nu doen.

Kortom, er is zeker geen ruimte voor indexatie en de enige weg om een verdere deconfiture te voorkomen, lijkt om de pensioenverplichtingen voorwaardelijker en dus onzekerder te maken (dan we dachten) of de rechten te beperken. Wie durft de boodschapper van slecht nieuws te zijn?

Links:
- Download ABP Persbericht 12-05-2010
- APG is 'in control' (2008)
- DNB (2005): Principes Goed Pensioenfondsbestuur 
- ABP Pension Fund ROI Travesty
- Route in Life
- Bemanningsbesluit (Nederlandse..) zeeschepen

Toezicht op Toezicht faalt

De Pers meldt vandaag (5/2/2010):

DSB Bank kreeg ten onrechte een bankvergunning van De Nederlandsche Bank (DNB). Dat zeggen diverse deskundigen, onder wie voormalig hoofdonderzoeker Jaap Koelewijn van de Autoriteit Financiële Markten (AFM), zondag in het KRO-programma Reporter.

Het programma kreeg het dossier in handen op basis waarvan DSB in 2005 een vergunning aanvroeg. Hieruit blijkt dat DSB aan diverse criteria niet voldeed. DSB beschikte volgens het programma over onvoldoende deskundig personeel, draaiboeken over geldverkeer ontbraken en naleving van wet- en regelgeving was niet op orde.

,,Ik ben geschokt. Zoveel open vakjes nog, ik kan me niet voorstellen dat je op basis van zo'n document een bankvergunning afgeeft'', zegt Jaap Koelewijn in het programma. Volgens hoogleraar Arie Van der Zwan heeft De Nederlandsche Bank alle gebreken van DSB gedoogd. ,,Dit zijn precies de punten waar DSB later op onderuit is gegaan.''

DNB laat vrijdag in een reactie weten geen commentaar te hebben op het programma.

De prangende vraag rijst:

Wie houdt er toezicht op DNB?

Het antwoord op die vraag is gegeven in een tweetal (2009) rapporten van de Algemene Rekenkamer

Citaat rekenkamer

• DNB en AFM voeren het toezicht op de financiële markten uit. De minister van Financiën is verantwoordelijk voor het toezicht op deze toezichthouders.
• Voor de invulling van de verantwoordelijkheid van de minister is het onder meer van belang dat hij een toezichtvisie ontwikkelt en deze uitwerkt in toezichtarrangementen.
• In recent onderzoek heeft deAlgemene Rekenkamer geconstateerd dat het aan een toezichtvisie bij het ministerie van Financiën vooralsnog ontbreekt (zie ook hoofdstuk 8)

In hoofdstuk 8 wordt verder geconcludeerd:

• Een onderdeel van de ministeriële verantwoordelijkheid is het toezicht houden op rechtmatige besteding en het functioneren en presteren van DNB.
• Tussen deze verantwoordelijkheid en de onafhankelijkheid van DNB bestaat een zekere spanning. Het is volgens de Algemene Reken-kamer mede daarom van belang dat de minister een visie ontwikkelt op dit toezicht en over instrumenten (informatie en bevoegdheden) beschikt om zijn verantwoordelijkheid waar te kunnen maken.
• In verschillende onderzoeken van de afgelopen jaren concludeerde de Algemene Rekenkamer dat een (vastgelegde) toezichtvisie grotendeels ontbreekt bijhet Ministerie van Financiën.
• In zijn reactie op het meest recente onderzoek (2009) zegt de minister vanFinanciën er naar te streven de onduidelijkheid over het toezicht door het ministerie op DNB (en AFM) weg te nemen door toezichtvisies, toezichtarrangementen en controleprotocollen op te stellen. Tijdens de evaluatie van de Wft, waarbij het functioneren van de toezichthouders wordt onderzocht, zal hieraan volgens de minister aandacht worden besteed. Deze evaluatie zal naar verwachting het eerste kwartaal 2010 worden afgerond.

Kortom de diverse ministers van Financién (Zalm en Bos) zijn door de Algemene Rekenkamer meerdere jaren achtereen gewaarschuwd door de Rekenkamer en hebben nagelaten adequate maatregelen te treffen. Echter geen enkele doorpakkende vraag van de Commissie de Wit hierover aan Minister Bos. Waarom niet? Omdat de Tweede Kamer ook een Toezichtstaak heeft en die heeft laten versloffen.

Het rapport van de Algemene Rekenkamer vervolgt:

• De minister legt verantwoording af aan de Tweede Kamer over de uitvoering van beleid en regelgeving en de taken als zelfstandig bestuursorgaan (zbo) die DNB uitvoert, oftewel het prudentieel toezicht.
• DNB verantwoordt zich over haar functioneren in openbare documenten. De president verschijnt in principe tweemaal per jaar in de Tweede Kamer om deze te informeren over ontwikkelingen in (het toezicht op) financiële mark-ten en instellingen.
• De wettelijk verankerde onafhankelijkheid van centrale banken en de ECB zorgt ervoor dat deze niet politiek ter verantwoording geroepen kunnen worden, rechtstreeks of via een verantwoordelijk minister.
• Dit is een complicatie, als de centrale banken ook prudentiële toezichttaken krijgen, zoals bij DNB het geval is. In Nederland is het microprudentieel toezicht door DNB wettelijk geregeld als zbo-taak. Daarvoor kan de minister dus (politiek) ter verantwoording worden geroepen. Voor het toezicht op het financiële systeem als geheel (macroprudentieel toezicht) – dat sterk tegen de monetaire taken van DNB aan ligt – is dat niet het geval. Over stelseltaken, zoals het monetair beleid, kan de president van DNB overigens wel door het parlement gehoord worden.

Het is duidelijk dat het (nog steeds) niet goed geregeld is met het toezicht en dat het ook niet goed geregeld gaat worden. Maar het is nog erger.

Uit een verdere analyse van de Rekenkamer wordt duidelijk dat een Nederlandse Toezichthouder als DNB helemaal geen Toezicht kan houden, omdat als ze te vroeg ingrijpt ze een schadeclaim aan de broek krijgt en als ze te laat ingrijpt ook een schadeclaim kan krijgen:

Aansprakelijkheid

• Het Nederlands beleid is dat toezichthouders aansprakelijk kunnen worden gesteld indien zij door een toerekenbare onrechtmatige daad schade veroorzaken.
  
• In tegenstelling tot de situatie in enkele andere Europese landen (Verenigd Koninkrijk, Duitsland, België) is er voor financiële toezichthouders geen immuniteit geregeld.
  
• DNB loopt zowel de kans om aansprakelijk te worden gesteld door degenen op wie zij toezicht houdt als door derden indien deze schade lijden door inadequaat handhavingstoezicht. De kosten zijn daarbij uiteindelijk voor de Nederlandse Staat.
  
• Voor het laatstgenoemde risico is er een onderscheid tussen algemeen toezichtsfalen (het niet opsporen van gevaarlijke situaties) en bijzonder toezichtsfalen (het niet aanpakken van bekende gevaarlijke situaties).
  
• Uit onderzoek blijkt dat een redelijk handelend toezichthouder geen groot aansprakelijkheidsrisico loopt. De rechter stelt aan de kwaliteit van toezicht geen extreem hoge eisen en houdt rekening met de beleidsvrijheid van de toezichthouder.

Voeg bij al deze onduidelijkheid nog even de verschillende soorten van toezicht die we in Nederland kennen:



Conclusie
Het mag duidelijk zijn: Het Toezicht is zowel Internationaal als nationaal slecht geregeld en het Toezicht op het Toezicht is nog slechter geregeld en faalt bovendien ernstig. Alle waarschuwingen van de uitstekende rapportages van de Algemene Rekenkamer ten spijt. Die kunnen we beter ook maar wegbezuinigen als we er toch niet naar luisteren.

Kortom : Commissie de Wit, slaap rustig door, stel vooral geen kritische vragen en kom vooral niet met scherpe aanbevelingen. Dan kunnen we gewoon op weg naar de volgende crisis en de volgende Kamercommissie....


Bronnen: Originele documenten Algemene Rekenkamer 2009:

• Het systeem van toezicht op de stabiliteit van financiële marktenVerkenning (blz. 7, 18, 70)
• Achtergronddocument Deel 1 - Een systeembeschrijving Het systeem van toezicht op de stabiliteit van financiële markten (blz. 40,41, 65,66,67)
• Artikel De Pers

Google Goodbye

Volgens z24 verkopen Sergey Brin en Larry Page - de twee oprichters van Google - de komende 5 jaar voor circa $ 5,5 miljardzo'n 17% van hun aandelenbelang in Google, dat daardoor daalt naar een minderheidsbelang (48%). Samen met Google topman Eric Schmidt (geb. 1955) is er nog wel sprake van een meerderheidsbelang.....


Supernova Google
Het is duidelijk, de top van Google is bereikt. Google wordt een cash cow. Vanzelfsprekend incasseren de heren grootaandeelhouders niet tegelijk en ineens, dat zou het directe einde van Google betekenen.

Het flower power tijdperk van de wereldverbeteraars en idealisten van Google is voorbij. Google komt de komende vijf tot zeven jaar gefaseerd in handen van 'korte termijn aandeelhouders', valt als een supernova uiteen en sterft tenslotte een kille dood.

Google, we hebben van je genoten: Thanks & Goodbye!

Source

Minister van Pensioen

Kijk dat hebben we nu ook nodig in Nederland, een

Minister van Pensioen

Laten we een voorbeeld nemen aan België, waar de Minister van pensioen, de heer Michel Daerden zijn verhaal over de vergrijzing met verve doet.

Link Video Minister Daerden

Je vraagt je langzamerhand toch echt af welke kwalificaties je als Minister moet hebben.

Michel Daerden zou in ieder geval een goede Minister van Humor zijn!