Oproep: Meer, in plaats van Minder Militairen in Uniform

Het ministerie van Defensie en de hoogste legerleiding van Nederland zijn het snel eens geworden:

Militairen wordt verboden in uniform te reizen in het openbaar vervoer

Aanleiding is de videoboodschap van een Nederlandse jihadstrijder die in Aleppo na een Amerikaans bombardement opriep om "een stevige daad tegen de Nederlandse overheid te verrichten. 

Goed afgewogen Besluit?
De vraag is of de gronden waarop een dergelijk besluit is genomen wel goed zijn afgewogen.

In feite spelen er twee zaken :

1. Het veiligheidsgevoel en de bescherming van de bevolking
2. Het veiligheidsgevoel en de bescherming van militairen

Minder militairen in uniform op straat betekent in feite dat de veiligheid van een beperkte groep (circa 45000) in de Nederlandse samenleving, militairen (die bovendien professioneel zijn opgeleid om om te gaan met geweld), prevaleert boven de veiligheid van zo'n 16.864.361 Nederlandse burgers .

Het juiste Besluit!
De juiste reactie op een dergelijke lafhartig dreigement zou juist moeten zijn: 

Meer militairen zichtbaar in uniform op straat

Het gevolg van een dergelijk besluit zou zijn dat:

1. Burgers zich veiliger gaan voelen
2. Terroristen zien dat we ons actief verweren tegen dreigementen

Het verbod tot het dragen van een uniform in het openbaar vervoer laat zien dat we als samenleving gevoelig en chantabel zijn m.b.t. dreigementen van terroristische groepen.

België
Ook België volgt het Nederlands voorbeeld, alleen nog een graad erger:
"We kunnen ons personeel aanraden om naar het werk te gaan in jeans en polo", zegt woordvoerster Ingrid Baeck.

Wel zo gemakkelijk voor terroristen: Iedereen in een jeans en polo loopt vanaf heden meer risico om gekidnapt te worden....

Advies
Om militairen nog onherkenbaarder te maken wordt voorgesteld ze in makke schapenkleding uit te dossen...

(maar dan wel met een wapen)

Link:

- USA: Wear and Appearance of Army Uniforms and Insignia

Jammer, Minister Dijsselbloem

Minister Jeroen Dijsselbloem lijkt een van de beste ministers van Financiën te worden die we als Nederland  ooit hebben gehad. Op één ding na dan: het beloningsbeleid.

Het schoonvegen van de bekende trap

De minister zegt in De Telegraaf dat de CAO van de bankensector moet versoberen.

En misschien is dat wel zo, maar de minister zal dan toch eerst zelf de daad bij het woord moeten voegen door duidelijk beloningsgrenzen te stellen aan de topbestuurders van die banken die zijn genationaliseerd.

En dan niet alleen voor de besturen, maar ook voor de niet-CAO directeuren onder die bestuurders.

Er geldt immers een al oude regel bij veranderingen: je moet een trap van bovenaf schoonvegen!


Gemiste Ministeriële Kansen
Helaas heeft de minister een gouden kans voorbij laten gaan.
Bij de benoeming van de heer Van Olphen, ongetwijfeld de beste keus overigens, had hij moeten vasthouden aan een maximale basisbeloning van € 200.000 per jaar. Waarom? Omdat SNS REAAL nu een overheidsbedrijf is geworden. En net als ministers, geldt er voor overheids-topfunctionarissen een inkomensgrens (het ministersalaris) als maximum. Zo'n maximum is er onder meer om (1) de schijn van een mogelijk eigenbelang zoveel als mogelijk te vermijden en (2) omdat de overheid geen bedrijf is met een winstoogmerk.

Het Nederlands Belang
Het is beslist niet zo dat top-bestuurders als Van Olphen alleen maar voor geld lopen. Als Dijsselbloem aan Van Olphen had gevraagd om SNS voor Nederland te te redden op basis van een Ministersalaris, had Van Olphen waarschijnlijk gewoon 'JA' gezegd. Na afloop van deze operatie, die Van Olphen ongetwijfeld succesvol gaat afronden, zou Van Olphen dan weer een ster op zijn conduitestaat erbij hebben, waardoor hij ongetwijfeld nog vele jaren daarna voor topsalarissen aan de slag kan, als dat althans een dominant criterium voor hem is.

Als Van Olphen onverhoopt 'NEE' zou hebben gezegd, zou je hem ook niet als bestuurder hebben moeten willen aanstellen. Wat is een bestuurder waard die niet zijn land wil redden, anders dan alleen maar voor veel geld wat ten koste gaat van de Nederlandse belastingbetaler?

Van Olphen Moest Al  Vertrekken
Overigens is het zo dat de Raad van Commissarissen van Achmea al vele maanden met Van Olphen in gesprek was over zijn vertrek. Een uitspraak van RvC-voorzitter Erik van de Merwe  in een persbericht van Achmea geeft dat duidelijk aan:
"...... . Na een dienstverband van 11 jaar zijn wij de afgelopen maanden met hem in gesprek gegaan over zijn toekomst. Zijn vertrek was onderdeel van dit gesprek en dit is in goed overleg tot stand gekomen. Wij zien het als een compliment voor hem en Achmea dat hij voor de functie bij SNS Reaal is gevraagd."

Met andere woorden top-bestuurders worden ook relatief goed betaald, omdat zij het risico lopen om na afloop niet direct aan de slag te komen in een nieuwe topbaan. Overigens wordt er met geen woord gerept over de exit vergoeding van zo'n slordige € 2 miljoen (circa 36 maanden) van Van Olphen bij Achmea, die natuurlijk ook als compensatie van inkomen zou kunnen worden gezien in de periode dat hij bij SNS REAAL aan de slag gaat.

Verkeerde beloningsinformatie
Uit het jaarverslag van Achmea over 2011 (bladzijde 15) blijkt al dat de bestuurders - gezien de negatieve resultaten (!!) - afzien van hun flexibele beloning en dat de gemiddelde vergoeding (afgezien van pensioen) voor een RvB lid € 680.000 is.

Hoewel het Achmea verslag als ook het Achmea Remuneratieverslag verslag   (in tegenstelling tot het voorbeeld-verslag van Delta Lloyd) dus allerminst transparant is over de individuele beloningen van RvB leden, lijkt het argument dat Van Olphen in inkomen daalt van € 1,6 millioen naar € 0.55 miljoen door de overstap van Achmea naar SNS, dus echt een verkeerde voorstelling van zaken. Een kwalijke zaak, omdat zo ook - onterecht - de indruk wordt gewekt dat Achmea aan zelfverrijking van haar bestuurders doet!


Druk op Dijsselbloem

Jammer dat Minister Dijsselbloem niet de politieke overredingskracht heeft kunnen tonen bij de beloningsvaststelling van de nieuwe SNS bestuurders, die hij op alle andere fronten wel duidelijk toont.

Blijkbaar is de druk en lobby vanuit het bankwezen toch van grotere invloed dan velen zich realiseren. In ieder geval was de druk groter dan het weerstandsvermogen van ongetwijfeld een van de beste ministers van financiën die Nederland zal voortbrengen.

Mijnister Dijsselbloem, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald... Succes!

Never Outsource your Strategy

Strategy Outsourcing

Europese Monetaire Staatsgreep

While everybody's worrying about Greece and other far-away or little nearby problems, above our heads a disastrous and horrific Money Coup D'etat is taking place, it's  called:

ESM

European Stability Mechanism

In order to end the European financial crisis, a new intergovernmental organisation, the 'European Stability Mechanism' (ESM), will be set up in Luxembourg under public international law .

Euro member countries already agreed and are now waiting for an approval of the EU-countries'  parliaments. The latest version of this ESM treaty has been signed on 2 February 2012 and is scheduled to enter into force on 1 July 2012.

The first ESM guarantee layer has been set at € 700. Here are the sustainable shareholders:

ESM Power & Effects

The ESM severely confines the economic sovereignty.

It violates democratic principles of its member states and provides extensive powers and immunity to the board of ESM Governors without parliamentary influence or control.

It's remarkable and unintelligible that even the European Parliament has no control over the ESM!

In short the power and effects of ESM as defined in the ESM 2012 document, are:

• ESM may demand an unlimited amount of money from European countries (9.1 and 9.2)
  
  
• In case of a demand, countries have to pay within seven days, without any negotiation or discussion. (9.3)
  
  
• ESM is not accountable for what happens to the money; they’re allowed to make high-risk investments. (24.3)
  
  
• ESM has the power to reduce private customer savings of bank accounts cross country without permission of the countries' parliaments or any interference from the countries' governments. (12)
  
  In accordance with IMF practice, in exceptional cases an adequate and proportionate form of private sector involvement shall be considered in cases where stability support is provided accompanied by conditionality in the form of a macro-economic adjustment programme.
  
  
• There are no compliance or control measures defined with regard to ESM. Further, ESM has no targets, cost-limitation and enjoys complete immunity. (32)
  
  
• The ministers of Finance will take a seat in the ESM Board of Governors. There they will receive a salary exempt from taxes.
  
  
• The money supplied by all European countries will be used to save mainly the large (too big to fail) France and German banks with loans in weak European countries like Greece, Portugal, Italy and Spain. The people in those countries will not benefit at all from the money supply.

Netherlands Court of Audit Alert

The president of the Netherlands Court of Audit has written an alert letter to her Euro area colleagues and the president of the ECA regarding this new treaty. The aim of the letter is to contribute to the preparation of the next ESM-meeting of Euro area SAIs on 14 March 2012 in Bonn.

The letter addresses the next shortcomings:

• There is no reference to the use of international audit standards in audits by the Board of Auditors
  
• The different types of audit that should be possible for the Board Of Auditors – regularity, compliance, performance, risk management – are not explicitly mentioned
  
• The possibilities for open dissemination of audit results by the Board of Auditors are limited. The Board of Auditors can establish one annual report,which the Board of Auditors cannot send itself to national parliaments and SAIs. This has to be done by the Board of Governors. 

It's clear that it looks fishy.....



Conclusion

Let's hope our parliaments will show some governance sense before it's

too late....

Otherwise most of European people's savings will eventually be used to fill the endless financial gap of those European countries that are not able of mastering their own financial future....

And how many countries will that be?????

Links/Sources:
- ESM 2012 Documen9 (English)
- ESM 2012 Document (Dutch)
- Austria: Objections and Reservations to ESM 
- The EU architecture to avert a sovereign debt crisis (2011) 
- ESM: Technical (PDF/PPT)
- Alert Letter Netherlands Court of Audit 
- Interview (Dutch audio) with Albert Spits

- Dutch protest

Aftermath...

Gedwongen korting bij Pensioenfonds Zorg en Welzijn

Vandaag werd bekend dat het PensioenFonds Zorg en Welzijn (PFZW) zijn crisisplan heeft gepresenteerd.
Als de omstandigheden niet veranderen MOET het pensioenfonds gaan korten. In eerste instantie zo'n 10%.....

Directeur Peter Borgdorff is duidelijk niet gelukkig met deze door de politiek opgelegde kortingsplicht.

Korting nu, niet verstandig
Voor iedereen met Mavo-II is het eenvoudig om vast te stellen dat een korting van 10% op dit moment helemaal niet noodzakelijk is.

Rekent u even mee:

• Uit het jaarverslag van PFZW 2009 (blz. 86) blijkt dat de pensioenvoorziening globaal zo'n € 80 miljard bedraagt
• In hetzelfde verslag (blz. 87) kunt u lezen dat de jaarlijkse pensioenuitkering circa € 2,4 miljard bedraagt
• Stel dat PFZW nu niet 10% kort, maar pas over twee jaar, dan 'moet PFZW over twee jaar  dus een extra korting toepassen ter grootte van de de 'teveelbetaalde' uitkeringen over die periode van twee jaar. Dat is een bedrag van € 0,48 miljard (=10% x 2,4 mlrd x 2).
• Over twee jaar zou PFZW dus 0,6% (= 100% x 0,48/80) extra moeten korten in overigens gelijke omstandigheden. 
• Conclusie: gegeven het geringe verschil tussen 10% korting 'nu' (2011) of een korting 'na twee jaar' (2013) van 10,6% kan PFZW de komende twee jaar maar beter besteden aan het ontwikkelen van een nieuw duurzaam beleid dat de huidige nominale pensioenen zoveel als mogelijk veilig stelt, dan nu overhaast en met alle rompslomp van dien een korting invoeren van 10% die naar alle waarschijnlijkheid de komenden jaren ook nog gaat zwabberen. 

Alternatieven
Ook is vreemd dat er geen andere alternatieven dan directe korting worden voorgesteld. Een paar simpele alternatieven:

• Wellicht prefereren sociale partners een goed en zeker nominaal pensioen wel boven een gekort reëel pensioen (waarvan de indexatie bovendien niet eens gegarandeerd is). Probleem opgelost!
  
• Het is vreemd. Bij een dekkingsgraad van 140% wordt keurig 2% of 3% indexatie gegeven, maar in het geval van 90% dekkingsgraad wordt niet gematigd negatief geïndexeerd, maar eenmalig direct en volledig 10% (100%-90%) gekort. Dat is inconsistent! Waarom wordt er niet een 'resultaatindexatiebeleid' ontwikkeld, waarbij in goede tijden geïndexeerd wordt met de loonindex en in slechte tijden met een negatieve index ter grootte van bijvoorbeeld 1/10 of 1/15 van het dekkingstekort???? Probleem opgelost!

Hoe dan ook : korten is momenteel volstrekt overbodig en onverstandig. De pensioensector heeft tijd nodig om duurzame beleidsinstrumenten te ontwikkelen die ons pensioen zoveel als mogelijk beschermen. Die tijd hebben we, laten we die dan ook gebruiken.

Gerelateerde links:
- Jaarverslag PFZW 2009
-  Crisisplan PFZW (Telegraaf)

Het syndroom van Maak!

Deze keer geen eigen werk, maar een 'vergeten' formidabele column van prof. dr. René Tissen (Nyenrode Business Universiteit) zoals gepubliceerd door Eiffel in 2006, maar nog steeds actueel.

Column van prof. dr. René Tissen

Nyenrode Business Universiteit 

Het syndroom van Maak!

Ieder geeft op eigen wijze invulling aan zijn of haar leven. Niet iedereen is even actief. Sommigen willen nu eenmaal meer bereiken dan anderen, maar met zijn allen zijn wij druk doende om er wat van te maken. Ik ken in ieder geval niemand die ’s morgens naar zijn werk gaat met de bedoeling om er een zooitje van te maken. Zelfs president Bush niet. Sterker nog, de meeste mensen hebben het liefst hun tuintje goed op orde. ‘Maak af waar je aan begonnen bent’, ‘Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen’, enzovoort. Het rijtje kan naar believen worden uitgebreid. Niets doen, vinden wij meestal eng. Iedereen klaagt weliswaar over te weinig tijd en over stress, maar o wee als we van het een – tijd - teveel hebben en het ander te weinig -stress. Dan slaat de grote leegte toe… 

Wat vroeger gewoon was, namelijk tijd en ruimte om niets te doen, terwijl er toch altijd wel wat te doen was, wordt tegenwoordig als een luxe gezien. Het is een luxe die slechts een welgestelde enkeling zich kan veroorloven. Die zijn dan ook volgens ons stuk voor stuk ongelukkig, maar hebben een mooie manier gevonden om dat te verbloemen. De dreiging van leegte heeft ook tot gevolg dat wij niet meer in staat zijn om dingen te laten ontstaan. Wij kunnen niet meer loslaten en afwachten totdat iets – als het ware vanzelf- tot resultaat komt. Wij moeten er ons bijna dwangmatig mee bemoeien, want stel je voor dat het allemaal anders uitpakt dan ons voor ogen staat. 

Was het nog niet zo lang geleden heel gewoon om zaken op hun beloop te laten - ‘het komt wel goed’ - , tegenwoordig is dat ondenkbaar. Al was het alleen maar om redenen van (formele) aansprakelijkheid. Bij het geringste foutje word je genadeloos afgerekend. Vertrouwen heeft plaatsgemaakt voor wantrouwen. Het maakbaarheidsdenken heeft overtuigend gewonnen van het ontstaanbaarheidsdenken. Met als gevolg dat wij alleen nog maar in resultaten kunnen denken en niet in de context waarbinnen die resultaten moeten c.q. kunnen worden bereikt. Het één hoeft weliswaar het ander niet uit te sluiten, maar wij kijken liever naar een deel van de werkelijkheid - het resultaat - dan naar de gehele realiteit van verwarrende en tegenstrijdige inzichten, opvattingen en ontwikkelingen - de context. En daar zit ‘em de kneep. 

Wij zijn doelgerichte pragmatici geworden die ons oog uitsluitend op de eindstreep hebben gericht, zonder dat wij het belang en de waarde inzien van de juiste randvoorwaarden en condities. De condities moeten zich maar schikken naar hetgeen ons voor ogen staat. En als de werkelijkheid zich ineens niet aan onze doelen aanpast, dan ontkennen wij die werkelijkheid het liefst of leggen wij de schuld bij een ander. Het leven als een allesoverheersende militaire marsroute dringt zich op. Vooral voor managers is deze werkelijkheid dagelijkse realiteit geworden. Zij behoren tot de uitverkorenen die hoe dan ook resultaten moeten bereiken, want aan hen hebben wij ons lot verbonden. De eerste CEO die het in zijn hoofd haalt om het maakbaarheidsdenken ook maar enigszins te nuanceren wordt snel en doelgericht uit zijn of haar functie verwijderd. Het ‘van de beurs’ halen van een onderneming wordt vanuit dit perspectief gezien, met grote argwaan bekeken. Want we wijten dat aan een gebrek aan ambitie. We verwijten hen dat zelfs. De andere kant willen we niet horen. 

Ambitie is het toverwoord voor hedendaags succes geworden, niet de omgeving waarbinnen die ambitie – het elixer - gerealiseerd kan en moet worden. Dat is voor softies. Daarom gaan managers ook altijd voor de harde innovatie, als ze al voor innovatie gaan, en niet voor zachte innovatie. Want harde innovatie draagt in ieder geval de illusie van maakbaarheid in zich en dat is beter dan de vage belofte van sociale innovatie. Sociale innovatie laten we liever over aan de politiek, want daar zijn per slot van rekening politici voor, nietwaar? Gemakshalve vergeten we dan maar even dat diezelfde politici ook managers zijn geworden en ook de maakbaarheidsgedachte tot afgod hebben verheven. De ene politicus na de andere rolt over ons heen met nieuwe initiatieven om Nederland snel en doelgericht op orde te krijgen. Van enige vrijheid - van enige ontstaanbaarheid - is in dit land allang geen sprake meer. Niets mag meer aan het toeval worden overgelaten, niets mag meer voor een verrassing zorgen. Want de kiezers rekenen je er keihard op af en dat kan aftreden betekenen. 

Maar ja, door dat maakbaarheidsdenken is sociale innovatie feitelijk onmogelijk geworden. Want die gedijt alleen in een cultuur van sociale cohesie, en dat is een cultuur van mensen in organisaties en in landen die weten én aanvoelen waarom zij een menselijk geheel met elkaar (willen) vormen. Die weten wat hen onderling (ver-bindt en die weten dat er maar twee criteria zijn voor écht succes: begrip en vertrouwen. En die daarom ook weten dat resultaten alleen bereikt kunnen worden in - en met behulp van - de juiste (sociale) randvoorwaarden en condities. Jammer is alleen dat die zich nou net niet resultaatgericht laten afdwingen. Daarvoor moet gezaaid worden, zonder dat de oogst op voorhand vaststaat en zonder dat de oplossing ligt in het kopen van zaaigoed.

 
Het syndroom van Maak! heeft ervoor gezorgd dat we geen weg meer uit deze impasse weten te vinden. Ons denken staat het niet meer toe en daarmee zijn we op een doodlopende weg gekomen. Wij zijn in weerwil van de bedoelingen eigenlijk een beetje totalitair geworden en dat is beangstigend. Is er nog hoop? Jazeker, maar niet langs enkelvoudige, voor de hand liggende weg. Met ‘simpeldenken’ komen we er niet. Wel langs onorthodoxe weg en die is soms verrassend. 

 
De oplossing ligt in de vergrijzing. Daar ligt dus niet - zoals vele boze tongen beweren - het probleem. Nederland wordt ouder en dat is onze redding, niet onze ondergang. Want op latere leeftijd, zo rond de vijftig, beginnen we – gelukkig maar - de relativiteit der dingen in te zien. We beginnen (meer) waarde te hechten aan de juiste sociale condities en randvoorwaarden. Individualiteit maakt plaats voor gemeenschapszin. Zelfs de meest individualistische diehard krijgt op latere leeftijd sociale behoeftes. De openheid van denken (aan en over anderen) die dat veelal met zich meebrengt, biedt een mooie, maar nog onontgonnen kans op toekomstige welvaart. Mooier kunnen wij het ons niet wensen. Want we geven er jongeren een krachtige basis mee, een basis die het hen mogelijk maakt om hun weg in deze wereld te kunnen vinden, zonder dat ze bang hoeven te zijn voor het ravijn van de leegte. Het biedt hen een springplank om resultaatgericht te kunnen werken en om hun eigen stempel op arbeid en op de samenleving te kunnen drukken. Voor ouderen is het een mooie klus om resultaat te kunnen bereiken. Voor het nageslacht en niet voor henzelf.

Bron

Andere columns van René Tissen:
- Organisaties of organiseringen, sociaal innoveren in de praktijk 
- Kredietcrisis tast sociale binding aan

Rabobank Brand

Bij de Rabobank staat uw geld gelukkig veilig:

Rabobank 1976

Alhoewel?

Rabobank 2010

Gelukkig is de brand weer onder controle. En ook al was het gebouw geheel afgebrand:  U geld blijkt en blijft veilig bij de Rabobank !

Oliedomme Ramp

BP faalt, Obama faalt. Een van de grootste natuurrampen voltrekt zich in de Golf van Mexico en niemand doet wat substantieels. Noodplannen werken niet. Aan plannen B of C is niet gedacht. Geleerden zijn het nog steeds niet eens over de omvang van de zich nog steeds verder ontwikkelende olieramp. Omdat we het niet eens zij over de omvang en we er niets aan kunnen doen, doen we (hier in Europa) maar net of de ramp niet bestaat.

Obama
Excuses aanbieden helpt niet. Obama moet om deze oliedomme ramp te stoppen, naar nieuwe machtsmiddelen grijpen en als overheid de regie en aanpak overnemen van de TOP van BP. BP heeft bewezen de situatie voortdurend te onderschatten en niet aan te kunnen. BP is, gezien de lopende en nog komende schadeclaims, toch al feitelijk failliet.

BP Bankrupt

Argumentatie

Obama moet ingrijpen omdat de belangen van Amerika (en de wereld) niet volledig worden gediend door BP. De strategie bij BP is primair om niet failliet te gaan (te overleven) en daarbinnen, secundair om de ramp te bestrijden. het belang van de wereld en Amerika ligt omgekeerd!


Mr. Obama PLEASE STOP TALKING, ACT !


- Obama over olieramp: “Ik had het mis”
- Obama haalt uit naar BP-top 
- Obama wist al van dag één hoe erg olielek was

Einde Oefening Zalm

De heer Zalm, CEO ABN Amro Groep, noemde op 28 mei 2010 de terugbetaling van 30 miljard aan de nederlandse Staat (Lees: belasingbetaler, U dus) voor BNN Nieuwsradio

Moeilijk Haalbaar

Riool Management

Het past natuurlijk in het geheel niet dat de heer Zalm dergelijke mededelingen via de pers doet, dat is Riool Management. De heer Zalm zou, mocht hij er echt zo overdenken, contact moeten opnemen met zijn baas en aandeelhouder, de Nederlandse Staat (in dit geval de heer Jan Kees de Jager, demissionair Minister van Financiën) en zijn ontslag indienen omdat hij een aangenomen opdracht blijkbaar nu niet kan uitvoeren. Jan Kees de Jager zou dan vervolgens kunnen bepalen of hij dat ontslag aanvaart of niet. Neemt hij het ontslag niet aan dan moet de heer de Jager de Tweede kamer en het gehele Nederlandse volk meedelen dat de gehele bezuinigingsoperatie van dertig miljard, waar Nederland zich nu voor opmaakt, verdubbeld moet worden en iedere Nederlander de komende tijd de rekening mag betalen (zo´n kleine vijfduizend euro per belastingbetaler).

De Jager faalt
Nu Zalm de zaak over de publieke tribune speelt, gaat ook De Jager de fout in door te laten weten dat `het streven moet zijn dat al het geld terugkomt. Het is aan Gerrit Zalm om zich daarvoor in te spannen". De Jager kiest dus voor het publiek debat in plaats van om de zaken voor Nederland adequaat te regelen. Mogelijk doet hij dit in de veronderstelling dat dit onderwerp dan in de verkiezingskoorts wel zal verdampen.
De Jager kan eigenlijk maar één ding doen met een CEO die in het publiek vertelt dat hij zijn targets niet gaat halen..... `Einde Oefening` heet dat in Defensie termen.

De Tweede Kamer faalt
Ook de Tweede Kamer lijkt in alle verkiezingsdrukte geen oog meer te hebben voor wat er werkelijk aan de hand is in Nederland. Middels één simpele mededeling zijn we ineens 30 miljard armer en iedereen gaat door alsof er niets aan de hand is. ONBGRIJPELIJK! De enige die nog iets probeert is de heer Pechtold, die voorzichtig om opheldering heeft gevraagd over de sombere inschatting van Zalm. Kan het eufemistischer?

Stemmen wordt moeilijk op 9 juni.......

ING voor € 41 miljard in Spanje

Dat het niet helemaal goed ging met ING na de fusie met de Postbank, wisten we..

Nu blijkt dat ING € 41,3 miljard, het meeste van alle Europese banken, in Spanje heeft belegd. Die € 41,3 miljard is meer dan het hele eigen vermogen van ING.
Hoezo : Goed Risico Management?

Lees meer op :Spanish Risk Management



ING, Succes!

Politici moeten hun mond houden

Volgens hoogleraar Sylvester Eijffinger van de Universiteit van Tilburg:

• Kunnen politici de (financiële) markten niet sturen
• hebben we in Europa altijd een crisis nodig voor een verandering

Kijk naar het video-interview met Mejudice, het discussieplatform voor economen.

Ijslandse Vulkaan Aswolk Kaart

Een Ijslands vulkaantje spuwt wat as uit. Het vliegverkeer in Europa ligt lam. Voortdurend iedereen in verwarring over wanneer we weer wel of niet kunnen vliegen.
Met behulp van de eenvoudige gif plaatjes van de Universiteit van Keulen, kun je vrij nauwkeurig en simpel vaststellen 'waar' de aswolk zich 'wanneer' en op 'welke hoogte' zich bevindt. Vervolgens kun je met normaal boerenverstand zelf vaststellen of en wanneer je weer kunt vliegen.

In plaats van eenvoudige communicatie wordt er door de luchtvaartdiensten helaas gekozen voor een wirwar van (communicatie)experts die de reizigers maar twee dingen vertellen: "Helaas vliegen we niet en we weten ook niet wanneer." Proficiat!

Onderstaand situatie op 3km hoogte, voor ander hoogtes en langere prognose: zie de UVK.

Veel succes!

Geschiedenis

Prognose

Link: Universiteit van Keulen